KINDERCATECHESE 19 januari 2019

Verslag kindercatechese 19 januari 2019

Thema: de iconostase – De Bijbel in beelden

Onze orthodoxe wereld is vol met beelden. Alles wat visueel is, brengt ook veel meer informatie over. Er wordt gezegd dat een beeld meer zegt dan duizend woorden. In onze orthodoxe kerken vinden we overal beelden maar de grootste verzameling van beelden vinden we op de grote wand voor het altaar, die iconostase noemt. Tot nu toe heb ik het woord beeld gebruikt maar wat de orthodoxie betreft, zijn die beelden in feite iconen. Als een beeld waardiger is dan woorden, dat is een icoon veel meer waardiger dan een beeld. Een icoon brengt meer dan enkel een verhaal of een gezicht, het brengt ook de onzichtbare heiligheid en het gevoel van de geheimnisvolle liefde van God over. Geen enkel schilderij kan dit gevoel overbrengen zoals een icoon doet.

Daarom begonnen we dit jaar met de kenissmaking met de iconostase die de hele bijbel in beelden bevat. Elk land heeft zijn eigen stijl van iconostase maar de idee blijft dezelfde: de iconostase markeert de symbolische grens tussen de hemel (de altaarruimte) en de aarde (het schip: waar de mensen in de kerk zijn). Alleen in de kerk zijn mensen zo dicht bij het paradijs!

In het begin toonde Vader Andreas aan de kinderen hoe we de iconen dienen te vereren bij het binnenkomen van de kerk. Het was mooi te zien hoe de kinderen, van de grootste tot de kleinste, het kruisteken maakten voor de iconen. Ze waren heel aandachtig om het goed te doen en ook blij. Soms wanneer wij volwassenen ons kruisteken maken voor een icoon zien we zichtbaar de zorgen op onze gezichten. Als men een paar vleugels zou bevestigen aan deze kinderen zou ik de indruk hebben dat het engelen waren. Vader Andreas toonde daarna de iconostase van onze kerk in Oostende, die heel mooi is en grote iconen heeft. Onze iconostase heeft een Griekse stijl met maar één lijn iconen. Toen Vader Andreas de Konijklijke Deuren opende, heb ik de stralende gezichten van de kinderen gezien: het was de eerste keer dat ze zo van dichtbij het altaar en de fresco’s konden zien. Toen dacht ik: hier op deze plek net voor de Koninklijke Deuren heeft de echte, de levende ontmoeting plaats tussen het paradijs en de aarde, tussen de mensen en de engelen. Het was alsof de engelen net hier de kinderen kwamen omarmen en omgekeerd. Als ik naar de foto kijk die we achteraf namen heb ik de indruk dat op dat moment de gezichten van de kinderen de gezichten van de engelen weerspiegelden …

Wij als volwasenen kunnen ook iets van de kinderen leren: opnieuw verbaasd en blij zijn als we de kerk binnengaan: zonder zorgen, zonder de slechte gebeurtenissen  nonstop in onze gedachten te herhalen en de dagelijkse mooie dingen opnieuw te leren appreciëren.

Dan presenteerde Daniel op een groot scherm een volledige iconostase met de vele verdiepingen zoals gebruikelijk in Rusland en Roemenië. Daarna kreeg elk kind een miniatuur iconostase in A3 formaat met alle iconen erbij. De kinderen moesten het model op het scherm bestuderen en elke afzonderlijke icoon plakken op de juiste plaats op hun eigen miniatuur iconostase. De kinderen kregen de complete miniatuur iconostase met gelamineerde iconen erop mee naar huis als cadeau.

Na het knutselwerk bracht Daniel nog een interactief experiment: een kleurrijke  vulkaanuitbarsting. De symboliek van de kleuren die uitbarsten uit de vulkaan was de volgende: Jezus kwam niet alleen voor de joden maar voor de hele wereld, onafhankelijk van de kleur van hun huid of het kleur van hun vlag. Iedereen is welkom in de kerk van Christus.

De traditionale zelfgemaakte pannenkoeken die de mama van Vader Andreas daarna ook opdiende, was de laatste leuke en letterlijk lekkere activiteit die de kinderen samen deelden.

Zoals ik eerder gezegd heb, het beeld van vrolijke kinderen met de miniatuur iconostase in hun handen vertelt meer dan duizenden woorden. Laat ons in ons leven ook meer het beeld van Christus uitstralen naar andere mensen toe zonder al te veel woorden!

Verslag Daniel Magurianu