Liturgie van Dankzegging te Brussel voor de voormalige Metropoliet van België, Mgr Panteleimon

Brussel – Op zondag 14 december 2013 werd er een Pontificale Liturgie van dankzegging gecelebreerd voor Zijne Eminentie  de voormalige Metropoliet van België, Mgr Panteleimon. Het was een heel ingetogen dienst welke werd bijgewoond door vele orthodoxe gelovigen in de Orthodoxe Kathedraal van de Heilige Aartsengelen te Brussel.

Mgr. Panteleimon nam deel aan deze Liturgie van dankzegging van op de kleine troon en naast hem waren aanwezig: Aartsbisschop Simon (hiërarch van het Patriarchaat van Moskou voor België en Nederland), en Bisschop Porfyrios van Neapolis (directeur van het Kantoor van de Kerk van Cyprus bij de Europese Unie), alsook Bisschop Evmenios van Levki. De nieuw verkozen Metropoliet Athenagoras van België woonde de dienst bij in het heiligdom.

De Pontificale Liturgie werd voorgegaan door Zijne Excellentie Bisschop Maximos van Evmenia (hulpbisschop van het Aartsbisdom), omringd van vele priesters.

De Liturgie werd opgeluisterd door het Byzantijnse koor van de Kathedraal o.l.v. Dimitrios Zaganas.

Het Byzantijnse koor van de kathedraal

In de menigte merkte men ook nog op: diplomatieke en militaire vertegenwoordigers, evenals Archonten van het Oecumenisch Patriarchaat. In oecumenisch opzicht was er ook de Deken van de Rooms-Katholieke Kathedraal van Brussel en E.H. Pierre Welsch.

Z.E. Bisschop Maximos van Evmenia

Tijdens zijn homilie sprak Metropoliet Athenagoras van België (Oecumenisch Patriarchaat) er vooral met woorden van grote dank aan het adres van zijn voorganger, Metropoliet Panteleimon.

Hij herinnerde hoe hij als jonge priester hier in België was toegekomen: zonder huis, zonder wedde, alleen met twee kleine koffertjes, één met liturgische vaten en één met liturgische gewaden. Hij herinnerde verder ook dat hij samen met enkele juridische raadgevers, waaronder Aartspriester Ignace Peckstadt en Antoine Van Bruaene, ter zaliger gedachtenis, hard gewerkt heeft opdat de erkenning van onze Kerk een realiteit kon worden. Dit gebeurde in het jaar 1985. Door deze erkenning heeft onze Kerk veel mogelijkheden gekregen en ook middelen om zich verder uit te bouwen.

De concelebrerende priesters en diakens:

– de Aartspriesters Stavros Triantafyllou (Brussel), Panagiotis Moschonas (Schaarbeek), Spyridon Apostolakis, (Elsene), Konstantinos Nevrokoplis (Brussel), Emmanuel Kazilas (Genk), Spyridon Tsekouras en Georgios Vlatakis (Luxemburg), Theologos Tsirtsidis (Namen), Aurel Popescu (Eupen), de Oikonomen Angelos Kamalidis (Antwerpen), Nikolaos Arvanitopoulos (Charleroi), Dimitrios Stamatakis (Brussel), Evangelos Psallas (Brussel), Pius Pauwelyn (Kortrijk) en Bernard Peckstadt (Brugge en Oostende), de Priesters Nikolaoas Diakostavrianos (Charleroi), Bart D’Huyvetter (Oostende), Ioannis Papageorgiou (Mons), Jozef Moes en Arkadi Vernikov (Eindhoven), Athanase de Theux (Brussel), Nikolaos Palamianakis (Luik), Christos Sidiropoulos (Rotterdam), Emmanuouil Karasavidis (Verviers), Georgios Perris (Utrecht), Cyprian Popescu (Hasselt) Konstantinos Kenanidis en Aartsdiaken Emmanuel Mavrogiannakis (Brussel); allen van het Oecumenisch Patriarchaat

Pontificale liturgie voorgegaan door Z.E. Bisschop Maximos van Evmenia en een twintigtal priesters.

– de Protodiaken Alexandre Kurjatkin (Brussel) van het Patriarchaat van Moskou
– Higoumen Dosithej (Brussel) van het Patriarchaat van Georgië
– Priester Patriciu Vlaicu (Brussel) Priester Georges Palade en Priester Bogdan Vlaicu (Charleroi) van het Patriarchaat van Roemenië.

Verder waren aanwezig in gebed de Aartspriester Jakov Markovic (Brussel), van het Patriarchaat van Servië, de Priesters Panteleimon Nousis (Peronnes-lez-Binche),  Ioannis Lykos (Brussel), Diomedis Doulgerakis (Beringen – Houthalen), Theophile Pelgrims (Brussel), en Christophe D’Aloisio en Moeder Maria van het klooster van de geboorte van de Moeder Gods te Asten.

Hierna volgt de toespraak gehouden door onze Metropoliet Athenagoras.

TOESPRAAK VAN METROPOLIET ATHENAGORAS VAN BELGIE BIJ DE LITURGIE VAN VAARWEL

Eminentie en zeer eerbiedwaardige Geronta!

Metropoliet Athenagoras van België tijdens zijn toespraak aan Mgr Panteleimon

Z.A. de oecumenische Patriarch Athenagoras en Mgr Panteleimon

Het is met gemengde gevoelens dat ik u vandaag het woord mag richten. En als ik zeg met gemengde gevoelens, dan bedoel ik weliswaar met ontroering en ontzettend grote dankbaarheid. Want inderdaad, God heeft onze de voorbije dertig jaar gezegend, door u in ons midden te plaatsen, als onze geestelijke leider.

56 jaren van u leven heeft u zich helemaal overgeleverd ten dienste van God en Zijn Kerk. 56 jaar, hier in België, wat u met trots karakteriseert als ‘le pays de cocagne’. U was zo jong, wanneer u door de Grote Patriarch Athenagoras hierheen gezonden werd om de duizenden Griekse mijnwerkers geestelijk en pastoraal bij te staan. U bent hier onthaald door wijlen Archimandriet Emilianos Timiadis (later Metropoliet van Silyvria) en diende uw priesterlijk ambt in moeilijke omstandigheden aan te vatten. Doch u werd hartelijk onthaald door uw broeders van de Rooms-katholieke Kerk, hoewel nog net vòòr het IIe Vaticaans Concilie.

We kennen u als een geestelijke wiens leven een ononderbroken wake is voor onze Heer Jezus Christus. Dit is zo tot vandaag de dag. Daar waar mensen van u leeftijd al jaren gekozen hebben voor een rustig leven, daar heeft u, Zeer Eerbiedwaardige Geronta, tot op heden gekozen voor het dienstwerk, uzelf wegcijferend. Tot op vandaag bent u het die de telefoon opneemt in ons Aartsbisdom, die de post uit de bus haalt, die brieven naar de post draagt, die luistert naar mensen met vragen en nood aan raad. Zo bent u een voorbeeld voor uw medewerkers.

Daarbij is er ook uw oprechte liefde voor de medemens, waar je deze ook tegenkwam. In uw parochies, maar ook daarbuiten. Een liefde voor alle mensen, zonder sociaal onderscheid. Een lifde voor mensen van alle lagen van de bevolking en van het leven. Een liefde die geuit wordt met een waarachtige nederigheid een eenvoud, maar terzelfdertijd met majesteit, die past bij een hiërarch van uw grandeur.

Metropoliet Panteleimon van België tijdens de eerste Goddelijke Liturgie in onze parochie te Brugge

U bent hier inderdaad aangekomen in 1957 in erbarmelijke omstandigheden, maar hebt de warmte van diegenen die u al die jaren hebt gediend nooit weten te ontberen. Deze jonge Grieken die op uitnodiging van de Belgische staat hierheen gekomen zijn om een quasi onmenselijk werk te verrichten – vaak tot 1 km onder de grond – hebben heel vroeg in u de vertrouwenspersoon gevonden, hun vader en herder.

28 jaar later heeft u het voor mekaar gekregen dat onze Kerk door diezelfde overheid officieel erkend werd en dat u de vertegenwoordiger mocht zijn van alle orthodoxe christenen in ons land. Dit is precies 28 jaar geleden en niemand zal betwijfelen dat de aanwezigheid van de Orthodoxie in ons land een gans ander imago heeft. Dit alles, Eminentie en Geronta, is te danken aan u. Te danken aan uw onvermoeide zorg voor onze Kerk en voor de kudde die u werd toevertrouwd.

Er zijn enkele kenmerken die u typeren:

–  Vooreerst uw opmerkelijke getrouwheid aan de Oecumenische Troon. Grote eerbied gaat uit naar de persoon zelf van Zijne Alheiligheid onze Oecumenische Patriarch Bartholomeos.

–  Uw openheid! Bent u in eerste instantie en vooral bekommerd om de grote groep Grieken die in de Benelux leven, toch wist u zich in te spannen voor alle orthodoxen alhier. U wist in ons Aartsbisdom ook enkele Nederlandstalige en Franstalige parochies op te nemen, alsook een Kloostertje in Nederland.

–  Uw oecumenisch engagement. In de sporen van de grote Patriarch Athenagoras wist u zich al die jaren te engageren in een oprecht oecumenisch ideaal, hopend en verlangend naar de dag van de zichtbare hereniging van onze Kerken. Uw dank voor de Rooms-katholieke zuster-Kerk en in het bijzonder t.o.v. Zijne Eminentie Kardinaal Godfried Danneels blijft opmerkelijk.

– Uw stiptheid. Dit is een ander aspect dat u typeert. Stipt op tijd. Stipt in het leveren van een antwoord aan uw correspondenten. Stipt in het naleven van de traditie van onze Heilige Orthodoxe Kerk.

–  Uw milde menselijkheid. Dit is een heel belangrijk aspect voor een herder. U wist al die jaren een luisterend oor te zijn; iemand die meeleeft met de problemen van de andere en zich geeft voor diens welzijn.

– Uw grote toewijding voor enkele heiligen van onze Kerk. Nooit vergeet ik uw bijzondere toewijding voor enkele Kerken van onze Kerk: de Heilige Marina, de Heilige Nektarios en de Heiligen Rafael, Nikolaos en Irini. U werd gezegend door relikwieën van al deze heiligen te mogen ontvangen. Dit is een zegen en een erfdeel dat u ons hier nalaat. Mogen wij allen hun rijke genade ontvangen, voor ons aller gezondheid en heil.

Z.E. Metropoliet Panteleimon van België tijdens de Pontificale Liturgie voor de viering van zijn gouden jubileum (28 november 2004)

– Uw bijzondere trots voor deze Kathedraal. Van nabij heb ik het mogen volgen, uw bijzonder zorg voor onze Kathedraal. Eerst was er uw inzet om deze kerk te mogen gebruiken, nadien om ze aan te kopen en uiteindelijk om ze om te bouwen tot wat ze vandaag is.

Niemand zal ooit betwijfelen dat u de grote weldoener bent van alle orthodoxe christenen van de Benelux. Als herder heeft u een groots werk voltooid. Onlangs heeft u daarenboven aangetoond dat u met grote geestelijke kracht beslist heeft dat de tijd aangebroken was om de zwaarmoedigheid van uw herderlijke taak door te geven aan een opvolger. Dit is weliswaar voorbeeldig!

Want heeft er in eerste instantie voor gekozen te denken aan het welzijn van onze Kerk en niet zozeer aan uzelf. Dit siert u en daarvoor zijn wij u allen dankbaar.

Vandaag zijn we hier allen samen: bisschoppen, priesters, diakens, vertegenwoordigers van de zuster-Kerken, diplomaten en vertegenwoordigers van de Griekse Staat en de zovele gelovigen, allemaal mensen die u willen eren met hun aanwezigheid en God danken voor alles wat u voor Zijn Kerk en voor ons heeft verwezenlijkt. Want inderdaad, we zijn hier niet om u vaarwel te zeggen, maar in een geest van oprechte dankbaarheid! Neen, vaarwel zeggen we u niet. U blijft altijd in ons midden, als onze herder en geestelijke vader, in gebed en in gedachten. En ja, we verheugen er ons op u regelmatig weer te zien! Dit Aartsbisdom blijft ook uw Aartsbisdom!

Weet echter, dat wij ook bij uw aanwezigheid zullen gedenken in ons gebed, een gebed tot deze Heer die u zo trouw gediend hebt, opdat Hij u alles moge schenken wat uw hart verlangt, bovenal gezondheid en vreugde! Geniet van de mooie jaren die u resten, wetende dat wij wensen dat ze nog talrijk mogen zijn. En vergeet ook ons niet, in uw gebed!

God zij geloofd!