Overlijden van Agnes Laroy

Op 27 oktober 2011 is te Brugge in de Heer ontslapen onze geliefde dienares Agnes Laroy. Zij werd geboren op 21 januari 1937 te Aalter en is na een periode van een ernstige ziekte van ons heengegaan. Zij was lid van de parochieraad, kerkfabriek, catecheseteam en van ons parochiekoor. Daarbij was ze ook één van de stichters van het iconenatelier de Heilige Johannes van Damaskus welke steeds plaats had in de schoot van onze parochie. De Dienst van Overledene werd gevierd op 3 november 2011 in onze kerk van de HH. Konstantijn en Helena te Brugge en werd voorgegaan door Vader Bernard Peckstadt.
Nadien had dienst van de begrafenis plaats op het Kerkhof van Sint-Kruis in aanwezigheid van alle familieleden, parochianen en vele vrienden. Wij bidden voor de dienares Gods Agnes die ons is voorgegaan en we betuigen ons medeleven aan alle familieleden.
Op zondag 4 december 2011 vierden we een dienst van nagedachtenis (40 dagen na overlijden) voor Agnes in onze kerk van de H.H. Konstantijn en Helena te Brugge.

Eeuwige gedachtenis! Eeuwige gedachtenis! Eeuwige gedachtenis!

Enkele herinneringen aan Agnes

 Vanwege de parochie
Agnes is voor mij een voorbeeld van een mens wiens leven waardevol werd geleefd. Alleen al het feit dat ze heel haar leven in het teken van de zorg voor kinderen doorbracht, is voldoende. Eerst zorgde zij voor  haar kleinere broers en zussen, daarna – voor de kinderen in de kleuterschool waar ze als kleuterjuf werkte, daarna – voor haar vele pleegkinderen, daarna – voor haar adoptiedochters, en nog daarna – voor haar kleinkinderen en metekinderen.  In mijn ogen is ze De Moeder en had ze alles wat dit te betekenen heeft: een warm huis waar je zich altijd zo ontspannen, gezellig  en welkom voelde, interesse in je persoon, medeleven en troost. Ze had diepgang, en al verschillen we jaren in leeftijd, heb ik haar als mijn vriendin beschouwd, met wie een gesprek soms boeiender was  dan met de meeste  leeftijdsgenoten.

Aan haar heb ik te danken dat ik nu kan meezingen in het koor, zij is mijn leermeester geweest. In mijn huis hangen er iconen die haar hand heeft geschreven. En zo heeft ze ook in mijn leven een spoor achtergelaten die het onmogelijk maakt om haar te vergeten. Dit is nu ook wat mij rest om jou, lieve Agnes,  nog van harte te wensen: EEUWIGE GEDACHTENIS! EEUWIGE GEDACHTENIS! EEUWIGE GEDACHTENIS!

Evgenia Krylova

Agnes. De bewaarengel voor haar naasten en ook haar  mindere naasten. De zorgzame, beminnelijke, goedlachse maar tevens ook de sterke vrouw uit het Eerste Testament.  Een ruim hart met een zoekende geest.

Geen pilaarheilige maar met haar beide voeten gepland in  het dagdagelijkse leven met haar zorgen,  pijn,  vreugden en verdriet.

Leven was voor haar een godsgeschenk, dat ze  koesterde maar ook graag doorgaf. Volheid van Leven mag nu haar deel zijn. Een goede vriendin ging heen.

Alex Kinnet

Vanwege het iconenatelier

De bezielster van onze Ikonencursus was er Altijd voor ons, met een lach, met een bemoedend en  geruststellend

woordje voor iedereen. Ook voor de beginnelingen zei ze vele keren in de cursus” ’t komt allemaal wel goed, en Vader gaat u wel helpen”.

Ook de zorg voor spijs en drank in het keukentje nam zij op zich,met de onmisbare hulp van anderen waren ze een team.

Ik denk dat ik in naam van iedereen mag zeggen: we zullen Agnes enorm missen, maar vergeten doen we Agnes nooit. Bedankt AGNES, lieve groet ,

Maria Lapon

Eigenlijk heb ik Agnes dit jaar leren kennen.
Het was mijn eerste icoon schilderen cursus in Brugge

Zij was het die mij welkom heette
Zij was het die mij op mijn gemak stelde
zij was het die zorgde dat ik de goede kleuren pigmenten bekwam
zij was het die mij aanmoedigde
zij was het die zorgde voor lekkers ’s middags en tussenin
zij was het over wie verteld werd dat ze zeer mooie iconen maakte
maar die tot mijn verwondering niet mee schilderde
zij was het wiens ogen blonken bij al het moois dat daar in het atelier tot stand kwam
Agnes, ik heb je maar even gekend, maar je bent iemand om nooit te vergeten. groetjes

Francine Hendrickx

Er is koffie, er is thee, haar warme gastvrijheid zal me altijd bijblijven. Ook haar opbeurende schouderklopje als het even met het schilderen moeilijk ging.

Groeten Sanny Martincic.

Het was steeds in januari uitkijken naar de uitnodiging voor de komende cursus in mei. Agnes was dan reeds bedrijvig met de uitnodigingen, de telefoontjes met eventuele nieuwe kandidaten. De eerste cursusdag was steeds een blij weerzien met de “oudere” medecursisten, maar ook met de “moeder” van het geheel : Agnes. Altijd stond alles klaar om aan het “werk” te gaan. We gingen de twee weken vaak met veel zuchten en telkens opnieuw schilderen door, maar de koffie en thee-pauze’s waren een welkome ontspanning. Het middagmaal was steeds pico-bello in orde. Maar wat toch dieper gaat, zijn de bezinning, het geloof, het één worden met de icoon waar je aan werkte. En de bemoedigende woorden van Agnes : “het komt wel goed”, die gaven ons weer moed om verder te gaan.
Agnes we zullen je missen, en wat de toekomst ook brengt, het zal nooit meer hetzelfde zijn.
Prediker zegt het : alles heeft zijn tijd.  Waarschijnlijk ook deze cursussen waar je telkens naartoe leefde, hebben hun tijd gehad, maar we zijn toch met een aantal die heel veel moed, deugd en kracht mochten ontvangen uit jouw aanwezigheid. We zullen zelf verder schilderen en nog vaak aan je denken, wetende dat jij nu leeft in de eeuwigheid, waar allen eens samen komen. Rust nu Agnes bij De God van ons allen.

 Diane Lannoyé