Welkom

• Liturgische Diensten
• Voorstelling Parochie
• Historiek van de Parochie
• Koor
• Patroonheiligen
• Het Tijdschrift: Het Kruis
• Oecumenisch Patriarchaat
• Aartsbisdom van Belgie
• Contact

Mededelingen

ENKELE BELANGRIJKE DATA OM TE NOTEREN VOOR HET JAAR 2021

1. THEOPHANIE – Feest van de Doop van Christus in de Jordaan. Goddelijke Liturgie gevolgd door de waterwijding – 5  januari 2021
2. VERGEVINGSZONDAG  – 14 maart 2021
BEGIN VAN GROTE VASTEN – Na de Goddelijke Liturgie agapen en vespers voor vergeving, iedereen wordt verwacht!
3. LAZARUSZATERDAG – 24 april 2021
4. PALMZONDAG en gevolgd door goede week  – 25 april 2021
5. PAASNACHT – 01 mei 2021
6. PASEN (Brugge) Iedereen wordt verwacht!! – 2 mei 2021
6. PAROCHIEFFEST – HH. Kyrillos en Methodios (Oostende) – 15 mei 2021
7. PAROCHIEFEEST – HH. Konstantijn en Helena (Brugge) – 22 mei 2021
8. HEMELVAART 10 juni 2021
9. PINKSTEREN  – 20 juni 2021

Inhoudsopgave

Liturgische Diensten

Zaterdag: vesperdienst om 18.00u
zondag: metten om 9.00u en Goddelijke Liturgie
Voor meer info zie contact.

Inhoudsopgave

Voorstelling Parochie

De orthodoxe parochie van de HH. Kyrillos en Methodios, gelegen in de Goedheidstraat 9 te Oostende, maakt deel uit van het Aartsbisdom van België en Exarchaat van Nederland en Luxemburg, en staat onder de bescherming van het Oecumenisch Patriarchaat van Constantinopel.

Deze Parochie heeft tot voornaamste doel de integratie van de orthodoxe gelovigen van de streek in het liturgisch leven, volgens de traditie van de Heilige Orthodoxe Kerk. De Kerkvaders herinneren er ons steeds aan dat wij voor onze redding, de redding van onze ziel, een sacramenteel leven in de schoot van de Kerk moeten leiden. In de Orthodoxe Kerk en voor de orthodoxe gelovigen is elke activiteit een verlenging van de Eucharistie, die de “communio” bij uitstek is, in de ware zin van het woord. Vandaar het belang van en de reden voor de oprichting van deze Parochie.

Tot de parochiegemeenschap van Oostende behoren orthodoxen van de meest diverse afkomst: Grieken, Syriërs, Russen, Serviërs, Roemenen, Bulgaren, Georgiërs, Polen, als ook Belgen. Het is dus een Parochie voor alle orthodoxe gelovigen van de regio Oostende.

De Parochie bestaat dus uit een diversiteit van personen, met verschillende afkomst, cultuur, taal en mentaliteit. Iedereen is vrij en wordt geëerbiedigd om voor zichzelf zijn eigen context en achtergrond te bewaren. Dit multicultureel karakter belet ons niet om samen te werken en samen deze gemeenschap in te richten tot een gemeenschap van en voor alle orthodoxen van de regio.

Daarom is er van bij het begin gemeenschappelijk geopteerd dat tijdens de vieringen verschillende talen en tradities aangewend worden. Er wordt wel voorrang gegeven aan de lokale taal die de gemeenschappelijke taal is van de grote meerderheid.

Inhoudsopgave

Historiek van de Parochie

Het was op 7 april 2001 (Lazaruszaterdag) dat de toenmalige rector van de Orthodoxe Parochie van de HH. Konstantijn & Helena in Brugge, Archimandriet Athenagoras Peckstadt (nu bisschop), voor het eerst een Goddelijke Liturgie vierde in de koningin der badsteden, Oostende.  Dit gebeurde op vraag van orthodoxe gelovigen van Russische afkomst, maar het initiatief stond van meet af aan open voor alle orthodoxe christenen van de regio.  Het was Zijn Eminentie Metropoliet Panteleimon van België, vertegenwoordiger van het geheel van de Orthodoxe Kerk in België die dit initiatief zegende! De Liturgie werd er toen iedere eerste zaterdag van de maand gevierd!

De  rector van de Orthodoxe Parochie van Brugge, Aartspriester Bernard Peckstadt, heeft zijn eerste Goddelijke Liturgie gevierd in de schoot van de orthodoxe gemeenschap van Oostende op zaterdag 6 september 2003, waarbij hij van Bisschop Athenagoras meteen ook de fakkel van verantwoordelijkheid over deze gemeenschap overhandigd kreeg.

Op zaterdag 1 mei 2004, gedachtenis van de Heilige Profeet Jeremias, werd de derde verjaardag gevierd van de regelmatige vieringen van de orthodoxe Liturgie in Oostende.  Deze verjaardag werd in de vreugde van de Paastijd gevierd met een feestelijke Goddelijke Liturgie voorgegaan door Bisschop Athenagoras van Sinope, in concelebratie met Priester Bernard Peckstadt, in aanwezigheid van een mooi aantal gelovigen van de meest diverse afkomst : belgen, grieken, russen, oekraieners, witrussen, georgiërs, serviërs en roemenen.  In zijn toespraak beklemtoonde Bisschop Athenagoras : “het belang van de lokale eenheid van de orthodoxe christenen, als één enkele eucharistische gemeenschap, verenigd in de éné Heer Jezus Christus.  Die éénheid is echt heel belangrijk, precies vandaag dat de Europese Unie 10 nieuwe lidstaten in haar schoot opneemt en de stem van de Orthodoxie meer en meer als één dient te worden gehoord”.

Zijn Eminentie Metropoliet Panteleimon van België, Exarch van de Oecumenische Patriarch, heeft op 29 oktober 2004 de orthodoxe gemeenschap van Oostende officieel uitgeroepen en erkend als de Orthodoxe Parochie van de HH. Kyrillos en Methodios en Aartspriester Bernard Peckstadt aangesteld als rector ervan.  Dit nieuws werd warm onthaald door de orthodoxe gelovigen van Oostende en regio!

Sinds 13 mei 2006 beschikte de parochie over haar eerste eigen kapel welke ingericht werd volgens de orthodoxe traditie, en welke gelegen was in de Euphrosina Beernaertsraat te Oostende.

Na vele jaren wachten en met veel geduld ontving de parochie begin april 2015 een eigen kerkgebouw namelijk de voormalige Sint-Godelieve kerk te Oostende. Zodoende kreeg de Godelieve kerk een herbestemming en is nu de spirituele thuishaven  geworden van vele orthodoxe gelovigen die er wonen.

De eerste Goddelijke Liturgie werd er dan ook gevierd op 4 april 2015 voorgegaan door e rector van e parochie Aartspriester Bernard Peckstadt.

Sinds de wijding van Vader Andreas D’hoe op 23 mei 2015 is er nu ook een volledig liturgische programma in de parochie. Vader Bernard Peckstadt als rector en Vader Andreas d’hoe als bedienaar staan nu verder in voor de noden van de vele orthodoxen die er in Oostende en omliggende wonen.

Inhoudsopgave

Koor

Ons koor stond van bij het begin van onze parochie onder de leiding van koorleider Carlo Snauwaert. Er was een pionierswerk nodig voor het opstellen op computer van de partituren, met de aangepaste muzikale bewerking en met de Nederlandse vertaling.
Carlo heeft alle diensten herwerkt zowel Vespers, Metten, Goddelijke Liturgie, Doop, Huwelijk, Dienst der Overledenen, diensten in de Grote Week, met daarbij nog alle veranderlijke gezangen volgens de acht tonen en de feesten die gevierd worden. Zowel kleine als grote feesten hebben elk hun eigen gezangen.

Het huidig parochiekoor

Het huidige parochiekoor bestaat uit enkele enthousiaste koorleden.
De Diensten worden hoofdzakelijk in het Nederlands gezongen. 

Dankzij het enthousiasme van de koorleider en de koorleden worden de liturgische gezangen behoorlijk uitgevoerd. Ook worden er enkele gezangen volgens de Byzantijnse muziek gezongen in het Grieks of het Nederlands.

De Koorleden

Het parochiekoor bestaat uit enkele enthousiaste koorleden waaronder volgende koorleden: Nina Berdier, Rosette Raspoet en Stefaan Dehaene.
Iedereen is echter welkom om zich hierbij aan te sluiten.

Inhoudsopgave

Patroonheiligen

DE HEILIGEN KYRILLOS EN METHODIOS – Feestdag op 11 mei

De Heilige monnik Kyrillos en de Heilige bisschop Methodios, patronen van Europa

Kyrillos en Methodios waren de zonen van een Griekse familie uit Thessaloniki, in Griekenland. Kyrillos werd er geboren rond het jaar 827. Zijn oorspronkelijke naam was Konstantijn. Hij genoot een wetenschappelijke opleiding in Konstantinopel. Aanvankelijk was hij leraar in deze stad en had de bijnaam “de filosoof”. Later vertrok hij met zijn broer Methodios (geboren rond 825), die stadhouder is geweest van de Slavische gebieden in het Byzantijnse rijk,  en dit op uitnodiging van de hegemoon Rostislav naar Moravie om bij het volk van deze laatste het evangelie te verkondigen. Na een goede voorafgaande vorming werden zij priester gewijd en door de Byzantijnse keizer Michael naar Moravie gezonden.

Onder zeer moeilijke omstandigheden werkten zij onder de volkeren van Moravie en de Bohemen, delen van het huidige Tsjechie en Slowakije. De Slavische vertaling van de liturgische teksten komen van hun hand. Ze zijn de grondleggers van het Cyrillisch schrift, genoemd naar Kyrillos, dat tot op heden gebruikt wordt. Hun initiatief tot de invoering van de Slavische taal in de liturgie was niet altijd zonder tegenstand. Ook vertaalden zij de heilige Schrift in de Slavische taal. Kyrillos en Methodios kregen de eretitel Apostelen van de Slavische volkeren.
Zij waren zonen van een Bulgaarse grootprins die leefde in Thessaloniki, zodat zij tweetalig werden opgevoed. Methodios werd stadhouder van het aangrenzende Slavisch gebied. Na enkele jaren trad hij in het klooster op de Olymposberg. Zijn jongere broer Konstantijn, die als monnik de naam Kyrillos ontving, werd opgevoed als kameraad van de latere keizer Michael, en maakte naam als geleerde. Ook hij werd geroepen om monnik te worden en deed missiewerk aan de Zwarte Zee. Na zijn priesterwijding doceerde hij filosofie aan de universiteit van Konstantinopel. Ook de kostbare handschriften van de Sophiakathedraal werden aan hem toevertrouwd.

Rond de 9e eeuw begon het christendom in de Slavische landen tot ontwikkeling te komen. De patriarch vroeg geleerden die Slavisch kenden. De keuze van Kyrillos lag voor de hand. Hij vroeg of zijn oudste broer hem mocht helpen. Spoedig kwamen zij tot het besef dat de kennis van hun Slavisch ontoereikend was. Zij ontwierpen een van het Grieks afgeleid alfabet met een dozijn extra letters om de samengestelde klanken van het Slavisch te kunnen weergeven. Zij stelden een grammatica op en begonnen met de vertaling van de Heilige Schrift en liturgische boeken. Dit werk was zeer nuttig voor de geloofsverkondiging.

De missionarissen uit de Duitse gebieden die aan het Latijn gebonden waren ervoeren dit als oneerlijke concurrentie en dienden in Rome klacht in tegen de beide broeders. Zij werden ontvangen door Paus Adriaan II die de apostelen der Slaven ontving en hun vertaalwerk goedkeurde.

Kyrillos was lichamelijk gebroken door het vele werk en de verre reizen onder primitieve omstandigheden. Hij stierf in Rome nauwelijks 42 jaar oud. Methodios werd toen bisschop gewijd voor Pannonië. De Latijnse missionarissen hadden geen gehoor gekregen bij de Paus en richtten zich nu tot de Duitse keizer. Deze verbande Methodios naar Zwaben waar hij drie jaar geen missiewerk mocht doen. In 874 werd Methodios vrijgelaten. Nu de aanklacht over de taal mislukt was werd hij aangevallen over de beroemde Filioque-kwestie. Vanuit Duitsland was deze Spaanse toevoeging aan de geloofsbelijdenis over het voortkomen van de Heilige Geest uit de Zoon zowel als uit de Vader, min of meer met geweld aan Rome opgedrongen. Het werd een voorwendsel tot het verbieden van het vieren van Slavische diensten. In 879 werd Methodios in Rome vrijgesproken. Zes jaar later stierf hij op 6 april 895.

Troparion
Gelijk gestemden der apostelen, leraren der Slavische volkeren, Godwijze Kyrillos en Methodios, bidt tot de Meester van het heelal om ons te bevestigen in eensgezindheid en Orthodoxie, om aan de wereld vrede te schenken en onze zielen te redden.

 

Inhoudsopgave

Het Tijdschrift: Het Kruis

“Het Kruis” is het tweemaandelijks contactblad van onze Parochies van de Heiligen Konstantijn en Helena van Brugge en van de Heiligen Kyrillos en Methodios te Oostende

Een tijdschrift is de kroniek, en de kronieken zijn het leven van de mens. Hetgeen wij moeten leren over de Kerk en haar gelovigen is iets levendigs, iets waarachtigs en realistisch! Ons opzet bestaat erin van informatie te leveren over het leven van de Kerk, alsook de bezinning over actuele problemen die de ganse christelijke wereld bezighouden.

Dit tijdschrift wil in de eerste plaats de orthodoxe gelovigen van de regio Brugge informeren over het leven en de activiteiten van onze Parochie. Het liturgisch programma is ook te vinden in het contactblad. Naast artikels van theologische en spirituele aard, zal het een aantal vaste rubrieken omvatten met beknopte informatie over de grote gebeurtenissen van de Orthodoxe Kerk, zowel op wereldvlak als in eigen land.

HET KRUIS: Tweemaandelijks tijdschrift :

Redactieverantwoordelijke : Aartspriester Bernard Peckstadt.
Redactiesecretariaat: De Vrièrestraat 19 – B-8300 Knokke-Heist
Redactie:  Aartspriester Bernard Peckstadt, Vader Bart D’Huyvetter, Wim Charlet  en Daniël Magurianu.

Contact: E-mail: orthodoxie.brugge@skynet.be

Iedereen kan zich abonneren op dit tijdschrift van “HET KRUIS” door zijn adresgegevens te melden aan het redactiesecretariaat en mits betaling van het jaarlijks abonnementsgeld.

Inhoudsopgave

Oecumenisch Patriarchaat

De Oecumenische Troon, het Oecumenisch Patriarchaat van Constantinopel, is de Moeder-Kerk en bijgevolg het Eenheidscentrum bij uitstek van alle Autokefale en Autonome Orthodoxe Kerken, die het juiste geloof en de kanonische orde hebben bewaard. Zijn dienstwerk als Eenheidscentrum bij uitstek in het leven van de Orthodoxe Kerk blijkt niet alleen uit zijn uitstekend kanonisch voorrecht van gelijkwaardige deelname met de oudere Kerk van Rome aan de eer van “Eerste Troon” (prima sedes) in de orde van de patriarchale tronen (kanon 3 van het IIe en 28 van de IVe Oecumenisch Concilie), maar ook uit zijn eeuwenlang dienstwerk in de getuigenis, de bewaking en de overlevering van het orthodox geloof.
Met het voortdurend en ononderbroken dienstwerk van de Troon van Constantinopel werd het synodale bewustzijn van de Kerk ten volle in werking gebracht, en dit om de authentieke relatie tussen het empirisch beleven en de dogmatische vastlegging van het geloof aan te duiden, zowel vòòr, als nà het grote schisma van 1054. Tevens werd de rijkdom van de traditie van de Kerkvaders nog systematischer aangewend bij de vorming van de goddelijke eredienst, de ascetische ervaring en de diverse uitdrukkingen van de orthodoxe spiritualiteit. Komt daar nog bij het hevig behoud van de missionaire verantwoordelijkheid voor de verspreiding over de gehele wereld van het Evangelie van de verlossing. De patristieke en kanonische traditie werden bepaald als criterium voor het aanvaarden van de tijdelijke en plaatselijke neigingen van overtreding van “de normen bepaald door de Kerkvaders”, volgens het historisch proces van de aanpassing van de inhoud van het geloof aan de nieuwe omstandigheden en de nieuwe vereisten van elk tijdperk en elke lokale Kerk en er werd meer algemeen de kenmerkende traditionele volheid van het orthodox leven bewaard.
Van het hoge bewustzijn van de historische verantwoordelijkheid voor de grootsheid van het geestelijk dienstwerk van de Moeder-Kerk, ontstonden de nieuwe lokale Kerken van het Oosten, die zich ontwikkelden met de zorg en steun van het Oecumenisch Patriarchaat, om het rijke spiritueel erfdeel van de Moeder-Kerk aan te bieden aan deze nieuwe orthodoxe volkeren. Alle volkeren, van Centraal-Europa tot aan de Kaspische Zee en van de Balkan tot aan de Baltische Zee, kenden het christelijk geloof van de missionaire activiteit van het Oecumenisch Patriarchaat. Ze beleefden de ervaring van het geloof met het geestelijk voedsel van de Moeder-Kerk, zonder natuurlijk de kenmerkende elementen van hun nationale tradities te doen opofferen.
Met dit breed perspectief van de missionaire verantwoordelijkheid, die de spirituele identiteit van het christelijke Europa vervolmaakte, werd het Oecumenisch Patriarchaat volgens de bepaalde criteria van de kanonische traditie in zijn werking Oecumenische Troon en Moeder-Kerk van de lokale Orthodoxe Kerken. In dit perspectief werd hem een supra-nationaal en supra-lokaal karakter van de kanonische rechten en van de regelmatige administratieve jurisdictie toegekend, terwijl hem in de geschiedenis een buitengewone rol toebedeeld werd, niet alleen voor de Orthodoxe Kerk, maar meer algemeen ook voor de christelijke wereld.

De band tussen de Oecumenische Troon met de hoogste cultuur en met het sterkste keizerrijk van de christelijke wereld, en dit voor ongeveer 11 eeuwen, kan niet en mag niet worden gebruikt om zijn oecumenische uitstraling te verklaren, aangezien zijn bijdrage in de vorming van de structuren en de oecumenische perspectieven van het keizerrijk zelf waarlijk bepalend waren en dus niet te verwerpen. De politieke theologie van de grote Kerkvaders van de IVe eeuw ligt aan de basis van de ganse politieke ideologie en van de culturele uitstraling van het Byzantijnse Keizerrijk. Het supra-nationaal karakter en het oecumenisch perspectief van het keizerrijk gingen harmonieus gepaard met het kerkelijk dienstwerk van de Oecumenische Troon. In dit kader begrijpt men beter dat de val van Constantinopel niet alleen het oecumenisch karakter van de kerkelijke verantwoordelijkheid en diakonia van de Troon van Constantinopel beperkte, maar precies daartegenover uitbreidde. Deze Troon blijft de waarborg bij uitstek van de eenheid van de lokale Orthodoxe Kerken en de kanonische vertolker van de zorg van de Orthodoxie bij de andere christelijke wereld.
_______________________
Bron: E. TZAFERIS, Het Oecumenisch Patriarchaat, uitgave van het Orthodox Centrum van het Oecumenisch Patriarchaat in Genève, Zwitserland, Athene, s.d.

Inhoudsopgave

Aartsbisdom van Belgie

Historiek van het Aartsbisdom van België en Exarchaat van Nederland en Luxemburg (Oecumenisch Patriarchaat)
Het Aartsbisdom van België en Exarchaat van Nederland en Luxemburg behoort tot de onmiddellijke jurisdictie van het Oecumenisch Patriarchaat van Constantinopel. Als centrum van de Orthodoxie is dit Patriarchaat het eerste in de reeks van orthodoxe Patriarchaten en Autokefale en Autonome Kerken en draagt het sinds de 6e eeuw de hoge titel van Oecumenisch Patriarchaat.

Zijn Alheiligheid de Oecumenische Patriarch Bartholomeos verklaart dat dit geen «supra-kerk is, noch een grootmacht, maar een Kerk naar de ecclesiologische waarde en betekenis van de onverdeelde Kerk, band tussen de zuster-Kerken, coördinator van hun handelingen, drager van hun gemeenschappelijke actie en centrum van oecumenische dienst en gebed».

De eerste contacten en ontwikkelingen van Orthodoxie in onze gewesten dateren van de zeventiende eeuw. De eerste orthodoxen die er zich kwamen vestigen waren Grieken en russen. De aanwezigheid van Grieken in Nederland brengt ons terug naar 1644 en vroeger. Het archief van de Universiteit van Leiden leert ons dat daar toen drie Griekse orthodoxe geestelijken waren ingeschreven. In de 18e eeuw bijkt er verder in Amsterdam een niet onbelangrijke Griekse gemeenschap te zijn geweest. In 1779 slaagde deze gemeenschap erin een eigen kerk te hebben, toegewijd aan de Heilige Katerina.

Ook Antwerpen vergast sinds lang een orthodoxe gemeenschap, die hoofdzakelijk bestaat uit Grieken. Op initiatief van de Vice-Consul van Griekenland, de heer Chr. Nikolaïdis, besloot de orthodoxe gemeenschap in 1900 een eigen orthodox kerkgebouw aan te kopen. Even later kon de kerk – toegewijd aan de Boodschap van de Moeder Gods – worden gebruikt voor de regelmatige liturgische vieringen.

In 1926 ontstond te Brussel het genootschap «Broederschap van Griekse Dames», met zetel in de Stassartstraat 92 (Elsene). De benedenverdieping van dit gebouw werd ingericht tot kerk, toegewijd aan de Heilige Aartsengelen Michaël en Gabriël, terwijl de twee bovenverdiepingen ingericht werden voor een schooltje en andere activiteiten. Deze beide parochies bestaan tot op heden.

 

In 1946 werd te Rotterdam de «Vereniging van Grieken» (voor geheel Nederland) gesticht. Deze vereniging besloot een kerk te bouwen opgedragen aan de Heilige Nikolaas, patroonheilige van de zeevaarders. Het is de toenmalige Eerste Minister van Griekenland, de heer A. Papagos, die er de eerste steen kwam leggen.

In 1955 kwamen in België de eerste Griekse mijnwerkers aan. Die vestigden zich in de streek van Limburg alsook in Luik, Charleroi en Mons. De toenmalige Aartsbisschop van Thyateira, Mgr Athenagoras Kavadas, die toen nog als vertegenwoordiger van het Oecumenisch Patriarchaat jurisdictie had over geheel West-Europa, zorgde voor een eigen priester voor elk van deze steden. Bisschoppelijk vicaris voor de Benelux was Archimandriet Emilianos Timiadis, nu Metropoliet van Sylivria.

In 1963 verdeelde het Oecumenisch Patriarchaat zijn oud-enig Aartsbisdom van Thyateira (Europa) in vier, nl. de Aartsbsidommen van Thyateira en Groot-Brittannië, van Frankrijk, van Duitsland en van Oostenrijk. Voortaan behoorde België en Luxemburg tot het Aartsbisdom van Frankrijk en Nederland tot het Aartsbisdom van Duitsland.

Op 8 augustus 1969 riep de betreurde Oecumenische Patriarch Athenagoras het «Aartsbisdom van België en Exarchaat van Nederland en Luxemburg» tot leven, met zetel te Brussel. Het was Metropoliet Emilianos Zacharopoulos van Selevkia die tot eerste Metropoliet van België werd verkozen. Zijn intronisatie had plaats op 11 november van hetzelfde jaar.

De levensomstandigheden van de bedienaars waren bijzonder moeilijk en het werk dat zij moesten volbrengen was uiterst zwaar. Hun geloof heeft hen echter waardig gemaakt goed vooruit te gaan in hun pastorale verplichtingen.

In 1975 werd met financiële tussenkomst van de Griekse Overheid, de Evangelische Kerk van Duitsland, alsook van verscheidene weldoeners op naam van het Oecumenisch Patriarchaat een gebouw aangekocht (Charbolaan 71 te Brussel), dat sindsdien de zetel en residentie is van de Metropoliet van België.

Op 12 december 1982 werd Metropoliet Emilianos verkozen tot Metropoliet van Kos (Dodekanese). Enkele dagen later werd Bisschop Panteleimon Kontoyiannis verkozen aan het hoofd van het Aartsbisdom van België. Zijn Eminentie Metropoliet Panteleimon is gediplomeerde van het Theologisch Instituut van Halki en bedient sinds 1957 de orthodoxe gemeenschap in België, eerst als parochiepriester, dan als vicaris generaal en sinds 1974 als hulpbisschop. Bij zijn Intronisatie (23 januari 1983) telde het Aartsbisdom 13 parochies in België, één in Nederland en één in Luxemburg.

Twee jaar later ziet hij een lang verlangde zaak werkelijkheid worden. In 1985 werd de Orthodoxe Eredienst immers officieel door de Belgische Staat erkend. Een wet van 1988 voorziet de praktische organisatie van deze Eredienst. Deze bepaalt dat “de Metropoliet-Aartsbisschop van het Oecumenisch Patriarchaat van Constantinopel of zijn plaatsvervanger” de vertegenwoordiger is “van het geheel van de Orthodoxe Kerk”.

Tijdens de 10 voorbije jaren werd heel veel gerealiseerd.

De goede verstandhouding van de Metropoliet met de Rooms-katholieke Kerk heeft als resultaat een steeds nauwer contact tussen de twee Kerken in België en de grote bijdrage van de Rooms-katholieke Kerk voor de aankoop van de Orthodoxe Kathedraal (27 oktober 1987) aan de Stalingradlaan 34 te 1000 Brussel.

Een parallelle samenwerking van metropoliet en priesters, evenals de bijdrage van vele gelovigen en bijzondere weldoeners maakte de volledige restauratie van de Kathedraal mogelijk, maar ook de bouw van de Kerk van de Heilige Barbara te Genk, van de Boodschap van de Moeder Gods te Utrecht en de stichting van het Klooster van de Geboorte van de Moeder Gods te Asten in Nederland.

Op 3 februari 1996 heeft Zijn Alheiligheid de Oecumenische Patriarch Bartholomeos de kapel van de Heilige Georgios in de Internationale Luchthaven van Brussel ingehuldigd.

In 1996 werd op een prachtige plek de kerk van de Ontslaping van de Moeder Gods en van de HH. Rafaël, Nikolaos en Irini te Houthalen gebouwd en ingezegend.

Op 31 oktober 1997 heeft de Staat Luxemburg de Grieks-orthodoxe parochie behorend tot het Oecumenisch Patriarchaat van Constantinopel erkend.

In 1997 de nieuwe kerk van de Heilige Apostel Andreas te Gent.

In 1989 werd in de Vlaamse Gemeenschap van België orthodoxe godsdienstlessen toegelaten in het officieel onderwijs. In 1997 werd deze les tevens toegelaten in de Franse Gemeenschap van het land. Een Orthodox Vormingscentrum toegewijd aan de Heilige Johannes de Theoloog werd opgericht en vormt toekomstige leerkrachten godsdienstonderricht in het Nederlands en in het Frans. Tijdens het schooljaar 2001-2002 stond het Aartsbisdom in voor 1495 uren les per week, zonder onderscheid te maken van afkomst. Het Orthodox Vormingscentrum «Heilige Johannes de Theoloog» is momenteel gevestigd in een Centrum van het Aartsbisdom, nl. de «Griekse School Kestekidion», die recentelijk voor de tweede maal werd gerenoveerd. In hetzelfde gebouw worden lessen Griekse moedertaal gegeven door verantwoordelijken van het Griekse Ministerie van Onderwijs.

Het Aartsbisdom kent nu voornamelijk een geëvolueerde sociale activiteit met vooral belangstelling voor de jongere generatie, bezoek aan huis, ziekenhuizen en gevangenissen door de priesters en hun voortdurende beschikbaarheid voor de oplossing van alle mogelijke pastorale en sociale problemen.

Vandaag de dag behoren tot het Aartsbisdom van België 25 parochies in België; 4 parochies in Nederland; 1 parochie in het Groot-Hertogdom van Luxemburg; en kapellen in de Internationale Luchthaven van Brussel (A pier en B pier).

Sinds de intronisatie op 21 december 2013 is Zijn Eminentie Metropoliet Athenagoras van België en Exarch  van Nederland en Luxemburg het hoofd van de Orthodoxe Kerk in België onder het Oecumenisch Patriarchaat van Konstantinopel.

Voor de vervulling van de pastorale noden van de parochies wordt Zijn Eminentie Metropoliet Athenagoras bijgestaan door zowat 35 priesters en diakens, van Griekse, Belgische, Roemeense en andere nationaliteit.

Het pastorale werk van de Orthodoxe Kerk breidt zich steeds meer uit. Onlangs werd het Centrum van Orthodoxe Christelijke Aanwezigheid tot het leven geroepen, dat tevens dienst zal doen als Museum va de Orthodoxe Kerk in België.

Na meer dan 35 jaar bestaan is het Aartsbisdom van België en Exarchaat van Nederland en Luxemburg een voorbeeld voor wat betreft de relaties tussen de Griekse en Belgische autoriteiten, zijn contacten de Rooms-katholieke Kerk, alsook met de andere Orthodoxe Autokefale Kerken.

Inhoudsopgave

Contact

Orthodoxe parochie HH. Kyrillos en Methodios
Adres: Goedheidstraat 9 te oostende
Rector: Priester Andreas D’hoe
Tel: +32 484683705
E-Mail: v.andreasdhoe@gmail.com

Bereikbaarheid: Nabij Nieuwpoortsesteenweg

Inhoudsopgave